Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΕΛΛΗΝΑΣ – ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ




Πλήθος ειδήσεων είτε σε συντεταγμένη υπηρεσία είτε προς ίδιον όφελος μας ενημερώνουν ότι όλοι οι πολιτικοί προσπαθούν για να σώσουν αυτόν τον ρημαγμένο τόπο από το κακό που τον βρήκε .Τόσες ειδήσεις που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν τελικά όσοι είναι έγκλειστοι στο Δαφνί είναι τρελοί ή όλοι οι απέξω .Σε κάνει να πιστεύεις ότι όλοι αυτοί την ώρα που τελείτε  η καταστροφή της χώρας  έλειπαν ήταν ταξίδι , είχαν πέσει σε χειμερία νάρκη και δεν συμμετείχαν δεν ήξεραν.

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

ΤΑ ΚΕΡΑΚΙΑ ΤΗΣ ΝΕΦΕΛΗΣ

Καμαρουλα μια σταλια οπως λεει και το γνωστο τραγουδι με μονο φωτισμο 4 κερακια πανω στο φτωχικο τραπεζι.
Κατα παραξενο τροπο η νυχτα ηταν ησυχη τοσο ησυχη που νομιζες οτι τα κερακια μιλανε οτι ψιθιριζουν μεταξυ τους...μπαααα ιδεα μου ειναι....μιλανε τα κερακια?μα φυσικα και οχι ...μα φυσικα και δεν μιλανε μπααα σε καλο μου..μααα ακουω λεξουλες η φλογα απο το  1ο κερακι τρεμοπαιζει το κερακι...το κερακιιι μιλαει....ναι μιλαει...ειμαι η ΕΙΡΗΝΗ τοσο καιρο ειμαι εδω αναμεσα σας μα κανενας δεν φροντισε την φλογιτσα μου και εσβησε..μπαααα σε καλο μου...τι παραξενη νυχτα και αυτη να ακους κερια να μιλανε....σσσσσσ παλι φωνες.....το 2ο κερακι μιλαει...ειμαι η ΠΙΣΤΗ και μενα οπως την ΕΙΡΗΝΗ κανενας δεν με θελει κανενας σας δεν φροντιζει την φλογα μου....ειπε και εσβησε και αυτο....μπαααα σε καλο μου.....μα να και αλλη φωνη το 3ο κερακι μου μιλα........ειμαι η ΑΓΑΠΗ ψιθιρισε.....μπααα πρεπει να παω στον γιατρο.....μα να ακους κερια να  μιλανε......ειναι λογικο? ειμαι η ΑΓΑΠΗ λεει παλι το κερακι.....ο κοσμος με ξεχασε κανεις δεν μου δινει πλεον σημασια ειπε και εσβησε και αυτο...σκοταδι απλωθηκε στην μικρη καμαρουλα.....πρεπει να ξαπλωσω.....τι νυχτα  και αυτη.....εξω ο αερας φυσουσε δυνατα...ξαφνικα η πορτα ανοιξε.....η μικρη ΝΕΦΕΛΗ η νεραιδουλα της γειτονιας  στην πορτα.
Γιατι  τα κερακια ειναι σβηστα ρωτισε κλαιγοντας πρεπει να αναβουν παππου και με κοιταξε με τα γαλαζοπρασινα ματια της βουρκομενα....επρεπε να αναβουν μου ειπε παλι με τρεμαμενη φωνη...σσσσ Νεφελακι...ακους τι ακους?....ναι παππου μια φωνουλα το κερακι μας μιλαει.....μην κλαις ΝΕΦΕΛΗ εγω δεν θα σβησω ποτε και οσο υπαρχω εγς οσο υπαρχει η φλογα μου θα αναψουν και τα αλλα κερακια
ΕΛΠΙΔΑ ειναι το ονομα μου ειπε και δυναμωσε η φλογα του....μιλανε ΝΕΦΕΛΗ τα κερια?....ναι παππου  μιλανε ειπε η ΝΕΦΕΛΗ  σκουπιζοντας τα ματακια της και ενα χαμογελο απλωθηκε στα χειλακια της

ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΔΕΛΦΙΝΟΚΟΡΙΤΣΟ

 μια αλλη νοτα ισως στην μιζερι καθημερινοτητα μας απλα ενοιωσα την αναγκη να το ανεβασω


 ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΔΕΛΦΙΝΟΚΟΡΙΤΣΟ

ΚΑΤΑ ΣΥΝΘΗΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ




Αλαλαγμός στις πορείες και στις διαδηλώσεις περί ελευθερίας. Έτοιμος ο κόσμος να λυντσάρει τον οποιονδήποτε τολμήσει να υπονοήσει ότι δεν είναι σωστός ο τρόπος που  διεκδικούμε τα κεκτημένα μας .

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΟΔΥΣΣΕΙΑ?

Πέρασαν 20 πέρασαν 30 πέρασαν 40 χρόνια πάλεψε με μνηστήρες και ταυτόχρονα έραβε και ξήλωνε περιμένοντας τον.....ΛΑΟ  της ψυχης της καρδιας της να γυρισει..... ο πολεμος τελειωσε και αυτος δεν ελεγε να εμφανιστει.

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

ΟΙ ΒΑΤΡΑΧΟΙ ΣΤΗΝ ΛΑΣΠΗ



του Νίκου Λυγερού

ΕΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ


Στο δρόμο οι βατραχάνθρωποι γιατί ξεπουλάμε



Ανακοινώθηκε μέσω εγγράφου ότι η μονάδα υποβρυχίων αποστολών (ΜΥΑ) πρέπει να εγκαταλείψει το στρατόπεδο της προς άγνωστη κατεύθυνση. Η ειδική μονάδα με βατραχανθρώπους του λιμενικού σώματος πρέπει να φύγει από το στρατόπεδο που επί 32 χρόνια τους φιλοξενούσε διότι πωλείται.

Η Τιμή του ΕΛΛΗΝΑ





«Η αυτοθυσία του πολεμιστή είναι ένας σταυρός πιο βαρύς από εκείνον του μάρτυρα. Πρέπει να τον έχεις σηκώσει για να αντιληφθείς τη μεγαλωσύνη και το βάρος…Θα πρέπει η θυσία να είναι το πιο ωραίο πράγμα της γης, αφού υπάρχει τόση ομορφιά στους απλούς ανθρώπους οι οποίοι, συχνά, δεν έχουν ιδέα για την αξία τους και το μυστικό της ζωής τους».
Alfred de Vigny, «Στρατιωτικό μεγαλείο και υποταγή»

ΜΕΙΝΟΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ..... ΓΚΡΙΖΩΝ ΛΥΚΩΝ







Απίστευτες προκλήσεις και από δασκάλους, που δρουν στη Θράκη ως όργανα του τουρκικού φασισμού,  υπό καθεστώς πλήρους ασυδοσίας…

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΗΓΕΤΗΣ



Όλα πάνε κατά διαόλου όλα είναι στο ναδίρ και εμείς ουρλιάζουμε  εξεύρεση ηγέτη σαν την απελπισμένη αγέλη που μόλις έχασε το στόχο και το κάθε άλογο ζώο κυνηγάει την ουρά του νομίζοντας ότι αυτό είναι η αιτία της αποτυχίας.
Λες και ο ηγέτης μπορεί να ενσωματώσει σε έναν άνθρωπο όλα όσα σκέφτονται και θέλουν 11.000.000 Ελληνες.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΥΝΕΧΊΣΤΗΚΕ ....



Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης απηύθυνε στην Πνύκα, τον πιο κάτω λόγο προς τους νέους του Α΄ Γυμνασίου της Αθήνας:

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΞΕΚΊΝΗΣΕ ......

 ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ


…………………….[40] Φιλοκαλοῦμέν τε γὰρ μετ' εὐτελείας καὶφιλοσοφοῦμεν ἄνευ μαλακίας· πλούτῳ τεἔργου μᾶλλον καιρῷ ἢ λόγου κόμπῳχρώμεθα, καὶ τὸ πένεσθαι οὐχ ὁμολογεῖντινὶ αἰσχρόν, ἀλλὰ μὴ διαφεύγειν ἔργῳαἴσχιον. ἔνι τε τοῖς αὐτοῖς οἰκείων ἅμα καὶπολιτικῶν ἐπιμέλεια, καὶ ἑτέροις πρὸς ἔργατετραμμένοις τὰ πολιτικὰ μὴ ἐνδεῶς γνῶναι·μόνοι γὰρ τόν τε μηδὲν τῶνδε μετέχοντα οὐκἀπράγμονα, ἀλλ' ἀχρεῖον νομίζομεν, καὶ οἱαὐτοὶ ἤτοι κρίνομέν γε ἢ ἐνθυμούμεθαὀρθῶς τὰ πράγματα, οὐ τοὺς λόγους τοῖςἔργοις βλάβην ἡγούμενοι, ἀλλὰ μὴπροδιδαχθῆναι μᾶλλον λόγῳ πρότερον ἢ ἐπὶ ἃ δεῖ ἔργῳ ἐλθεῖν. διαφερόντως γὰρ δὴ καὶτόδε ἔχομεν ὥστε τολμᾶν τε οἱ αὐτοὶ μάλιστακαὶ περὶ ὧν ἐπιχειρήσομεν ἐκλογίζεσθαι· ὃτοῖς ἄλλοις ἀμαθία μὲν θράσος, λογισμὸς δὲ ὄκνον φέρει. κράτιστοι δ' ἂν τὴν ψυχὴνδικαίως κριθεῖεν οἱ τά τε δεινὰ καὶ ἡδέασαφέστατα γιγνώσκοντες καὶ διὰ ταῦτα μὴ ἀποτρεπόμενοι ἐκ τῶν κινδύνων. καὶ τὰ ἐςἀρετὴν ἐνηντιώμεθα τοῖς πολλοῖς· οὐ γὰρπάσχοντες εὖ, ἀλλὰ δρῶντες κτώμεθα τοὺςφίλους. βεβαιότερος δὲ ὁ δράσας τὴν χάρινὥστε ὀφειλομένην δι' εὐνοίας  δέδωκεσῴζειν·  δὲ ἀντοφείλων ἀμβλύτερος, εἰδὼςοὐκ ἐς χάριν, ἀλλ' ἐς ὀφείλημα τὴν ἀρετὴνἀποδώσων. καὶ μόνοι οὐ τοῦ ξυμφέροντοςμᾶλλον λογισμῷ ἢ τῆς ἐλευθερίας τῷ πιστῷ ἀδεῶς τινὰ ὠφελοῦμεν.
[41] Ξυνελών τε λέγω τήν τε πᾶσαν πόλιν τῆς῾Ελλάδος παίδευσιν εἶναι καὶ καθ' ἕκαστονδοκεῖν ἄν μοι τὸν αὐτὸν ἄνδρα παρ' ἡμῶν ἐπὶπλεῖστ' ἂν εἴδη καὶ μετὰ χαρίτων μάλιστ' ἂνεὐτραπέλως τὸ σῶμα αὔταρκες παρέχεσθαι.καὶ ὡς οὐ λόγων ἐν τῷ παρόντι κόμπος τάδεμᾶλλον ἢ ἔργων ἐστὶν ἀλήθεια, αὐτὴ ἡδύναμις τῆς πόλεως, ἣν ἀπὸ τῶνδε τῶντρόπων ἐκτησάμεθα, σημαίνει. μόνη γὰρ τῶννῦν ἀκοῆς κρείσσων ἐς πεῖραν ἔρχεται, καὶμόνη οὔτε τῷ πολεμίῳ ἐπελθόντιἀγανάκτησιν ἔχει ὑφ' οἵων κακοπαθεῖ οὔτετῷ ὑπηκόῳ κατάμεμψιν ὡς οὐχ ὑπ' ἀξίωνἄρχεται. μετὰ μεγάλων δὲ σημείων καὶ οὐ δήτοι ἀμάρτυρόν γε τὴν δύναμιν παρασχόμενοιτοῖς τε νῦν καὶ τοῖς ἔπειταθαυμασθησόμεθα, καὶ οὐδὲν προσδεόμενοιοὔτε ῾Ομήρου ἐπαινέτου οὔτε ὅστις ἔπεσι μὲντὸ αὐτίκα τέρψει, τῶν δ' ἔργων τὴν ὑπόνοιανἡ ἀλήθεια βλάψει, ἀλλὰ πᾶσαν μὲνθάλασσαν καὶ γῆν ἐσβατὸν τῇ ἡμετέρᾳτόλμῃ καταναγκάσαντες γενέσθαι,πανταχοῦ δὲ μνημεῖα κακῶν τε κἀγαθῶνἀίδια ξυγκατοικίσαντες. περὶ τοιαύτης οὖνπόλεως οἵδε τε γενναίως δικαιοῦντες μὴ ἀφαιρεθῆναι αὐτὴν μαχόμενοι ἐτελεύτησαν,καὶ τῶν λειπομένων πάντα τινὰ εἰκὸςἐθέλειν ὑπὲρ αὐτῆς κάμνειν.
[42] Δι'  δὴ καὶ ἐμήκυνα τὰ περὶ τῆς πόλεως,διδασκαλίαν τε ποιούμενος μὴ περὶ ἴσουἡμῖν εἶναι τὸν ἀγῶνα καὶ οἷς τῶνδε μηδὲνὑπάρχει ὁμοίως, καὶ τὴν εὐλογίαν ἅμα ἐφ'οἷς νῦν λέγω φανερὰν σημείοις καθιστάς.καὶ εἴρηται αὐτῆς τὰ μέγιστα·  γὰρ τὴνπόλιν ὕμνησα, αἱ τῶνδε καὶ τῶν τοιῶνδεἀρεταὶ ἐκόσμησαν, καὶ οὐκ ἂν πολλοῖς τῶν῾Ελλήνων ἰσόρροπος ὥσπερ τῶνδε  λόγοςτῶν ἔργων φανείη. δοκεῖ δέ μοι δηλοῦνἀνδρὸς ἀρετὴν πρώτη τε μηνύουσα καὶτελευταία βεβαιοῦσα  νῦν τῶνδεκαταστροφή. καὶ γὰρ τοῖς τἆλλα χείροσιδίκαιον τὴν ἐς τοὺς πολέμους ὑπὲρ τῆςπατρίδος ἀνδραγαθίαν προτίθεσθαι· ἀγαθῷγὰρ κακὸν ἀφανίσαντες κοινῶς μᾶλλονὠφέλησαν ἢ ἐκ τῶν ἰδίων ἔβλαψαν. τῶνδε δὲοὔτε πλούτου τις τὴν ἔτι ἀπόλαυσινπροτιμήσας ἐμαλακίσθη οὔτε πενίας ἐλπίδι,ὡς κἂν ἔτι διαφυγὼν αὐτὴν πλουτήσειεν,ἀναβολὴν τοῦ δεινοῦ ἐποιήσατο· τὴν δὲ τῶνἐναντίων τιμωρίαν ποθεινοτέραν αὐτῶνλαβόντες καὶ κινδύνων ἅμα τόνδε κάλλιστοννομίσαντες ἐβουλήθησαν μετ' αὐτοῦ τοὺςμὲν τιμωρεῖσθαι, τῶν δὲ ἐφίεσθαι, ἐλπίδι μὲντὸ ἀφανὲς τοῦ κατορθώσειν ἐπιτρέψαντες,ἔργῳ δὲ περὶ τοῦ ἤδη ὁρωμένου σφίσιναὐτοῖς ἀξιοῦντες πεποιθέναι, καὶ ἐν αὐτῷτῷ ἀμύνεσθαι καὶ παθεῖν μᾶλλονἡγησάμενοι  [τὸ] ἐνδόντες σῴζεσθαι, τὸ μὲναἰσχρὸν τοῦ λόγου ἔφυγον, τὸ δ' ἔργον τῷσώματι ὑπέμειναν καὶ δι' ἐλαχίστου καιροῦτύχης ἅμα ἀκμῇ τῆς δόξης μᾶλλον  τοῦδέους ἀπηλλάγησαν.
[43] Καὶ οἵδε μὲν προσηκόντως τῇ πόλει τοιοίδε ἐγένοντο· τοὺς δὲ λοιποὺς χρὴ ἀσφαλεστέραν μὲν εὔχεσθαι, ἀτολμοτέραν δὲ μηδὲν ἀξιοῦν τὴν ἐς τοὺς πολεμίους διάνοιαν ἔχειν, σκοποῦντας μὴ λόγῳ μόνῳ τὴν ὠφελίαν, ἣν ἄν τις πρὸς οὐδὲν χεῖρον αὐτοὺς ὑμᾶς εἰδότας μηκύνοι, λέγων ὅσα ἐν τῷ τοὺς πολεμίους ἀμύνεσθαι ἀγαθὰ ἔνεστιν, ἀλλὰ μᾶλλον τὴν τῆς πόλεως δύναμιν καθ' ἡμέραν ἔργῳ θεωμένους καὶ ἐραστὰς γιγνομένους αὐτῆς, καὶ ὅταν ὑμῖν μεγάλη δόξῃ εἶναι, ἐνθυμουμένους ὅτι τολμῶντες καὶ γιγνώσκοντες τὰ δέοντα καὶ ἐν τοῖς ἔργοις αἰσχυνόμενοι ἄνδρες αὐτὰ ἐκτήσαντο, καὶ ὁπότε καὶ πείρᾳ του σφαλεῖεν, οὐκ οὖν καὶ τὴν πόλιν γε τῆς σφετέρας ἀρετῆς ἀξιοῦντες στερίσκειν, κάλλιστον δὲ ἔρανον αὐτῇ προϊέμενοι. κοινῇ γὰρ τὰ σώματα διδόντες ἰδίᾳ τὸν ἀγήρων ἔπαινον ἐλάμβανον καὶ τὸν τάφον ἐπισημότατον, οὐκ ἐν ᾧ κεῖνται μᾶλλον, ἀλλ' ἐν ᾧ ἡ δόξα αὐτῶν παρὰ τῷ ἐντυχόντι αἰεὶ καὶ λόγου καὶ ἔργου καιρῷ αἰείμνηστος καταλείπεται. ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος, καὶ οὐ στηλῶν μόνον ἐν τῇ οἰκείᾳ σημαίνει ἐπιγραφή, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ μὴ προσηκούσῃ ἄγραφος μνήμη παρ' ἑκάστῳ τῆς γνώμης μᾶλλον ἢ τοῦ ἔργου ἐνδιαιτᾶται. οὓς νῦν ὑμεῖς ζηλώσαντες καὶ τὸ εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον, τὸ δ' ἐλεύθερον τὸ εὔψυχον κρίναντες μὴ περιορᾶσθε τοὺς πολεμικοὺς κινδύνους. οὐ γὰρ οἱ κακοπραγοῦντες δικαιότερον ἀφειδοῖεν ἂν τοῦ βίου, οἷς ἐλπὶς οὐκ ἔστιν ἀγαθοῦ, ἀλλ' οἷς ἡ ἐναντία μεταβολὴ ἐν τῷ ζῆν ἔτι κινδυνεύεται καὶ ἐν οἷς μάλιστα μεγάλα τὰ διαφέροντα, ἤν τι πταίσωσιν. ἀλγεινοτέρα γὰρ ἀνδρί γε φρόνημα ἔχοντι ἡ μετὰ τοῦ [ἐν τῷ] μαλακισθῆναι κάκωσις ἢ ὁ μετὰ ῥώμης καὶ κοινῆς ἐλπίδος ἅμα γιγνόμενος ἀναίσθητος θάνατος. 
[44] Δι' ὅπερ καὶ τοὺς τῶνδε νῦν τοκέας, ὅσοι πάρεστε, οὐκ ὀλοφύρομαι μᾶλλον ἢπαραμυθήσομαι. ἐν πολυτρόποις γὰρ ξυμφοραῖς ἐπίστανται τραφέντες· τὸ δ' εὐτυχές, ο῏ ἂν τῆς εὐπρεπεστάτης λάχωσιν,ὥσπερ οἵδε μὲν νῦν, τελευτῆς, ὑμεῖς δὲ λύπης, καὶ οἷς ἐνευδαιμονῆσαί τε  βίος ὁμοίως καὶἐντελευτῆσαι ξυνεμετρήθη. χαλεπὸν μὲν οὖν οἶδα πείθειν ὄν, ὧν καὶ πολλάκις ἕξετεὑπομνήματα ἐν ἄλλων εὐτυχίαις, αἷς ποτὲκαὶ αὐτοὶ ἠγάλλεσθε· καὶ λύπη οὐχ ὧν ἄν τις μὴ πειρασάμενος ἀγαθῶν στερίσκηται,ἀλλ' οὗ ἂν ἐθὰς γενόμενος ἀφαιρεθῇ. καρτερεῖν δὲ χρὴ καὶ ἄλλων παίδων ἐλπίδι, οἷς ἔτι ἡλικία τέκνωσιν ποιεῖσθαι· ἰδίᾳ τε γὰρ τῶν οὐκ ὄντων λήθη οἱ ἐπιγιγνόμενοίτισιν ἔσονται, καὶ τῇ πόλει διχόθεν, ἔκ τε τοῦμὴ ἐρημοῦσθαι καὶ ἀσφαλείᾳ, ξυνοίσει· οὐγὰρ οἷόν τε ἴσον τι  δίκαιον βουλεύεσθαι ο῏ἂν μὴ καὶ παῖδας ἐκ τοῦ ὁμοίου παραβαλλόμενοι κινδυνεύωσιν. ὅσοι δ' αὖπαρηβήκατε, τόν τε πλέονα κέρδος ὃν ηὐτυχεῖτε βίον ἡγεῖσθε καὶ τόνδε βραχὺνἔσεσθαι, καὶ τῇ τῶνδε εὐκλείᾳ κουφίζεσθε. τὸ γὰρ φιλότιμον ἀγήρων μόνον, καὶ οὐκ ἐν τῷ ἀχρείῳ τῆς ἡλικίας τὸ κερδαίνειν, ὥσπερ τινές φασι, μᾶλλον τέρπει, ἀλλὰ τὸτιμᾶσθαι.   
[45]  παισὶ δ' αὖ ὅσοι τῶνδε πάρεστε ἢἀδελφοῖς ὁρῶ μέγαν τὸν ἀγῶνα (τὸν γὰρ οὐκὄντα ἅπας εἴωθεν ἐπαινεῖν), καὶ μόλις ἂν καθ' ὑπερβολὴν ἀρετῆς οὐχ ὁμοῖοι, ἀλλ'ὀλίγῳ χείρους κριθεῖτε. φθόνος γὰρ τοῖς ζῶσι πρὸς τὸ ἀντίπαλον, τὸ δὲ μὴ ἐμποδὼνἀνανταγωνίστῳ εὐνοίᾳ τετίμηται. εἰ δέ με δεῖ καὶ γυναικείας τι ἀρετῆς, ὅσαι νῦν ἐν χηρείᾳ ἔσονται, μνησθῆναι, βραχείᾳπαραινέσει ἅπαν σημανῶ. τῆς τε γὰρὑπαρχούσης φύσεως μὴ χείροσι γενέσθαιὑμῖν μεγάλη  δόξα καὶ ἧς ἂν ἐπ' ἐλάχιστονἀρετῆς πέρι  ψόγου ἐν τοῖς ἄρσεσι κλέος ᾖ.
[46] Εἴρηται καὶ ἐμοὶ λόγῳ κατὰ τὸν νόμονὅσα εἶχον πρόσφορα, καὶ ἔργῳ οἱθαπτόμενοι τὰ μὲν ἤδη κεκόσμηνται, τὰ δὲαὐτῶν τοὺς παῖδας τὸ ἀπὸ τοῦδε δημοσίᾳ ἡπόλις μέχρι ἥβης θρέψει, ὠφέλιμον στέφανον τοῖσδέ τε καὶ τοῖς λειπομένοις τῶν τοιῶνδε ἀγώνων προτιθεῖσα· ἆθλα γὰρ οἷς κεῖται ἀρετῆς μέγιστα, τοῖς δὲ καὶ ἄνδρεςἄριστοι πολιτεύουσιν. νῦν δὲἀπολοφυράμενοι ὃν προσήκει ἑκάστῳἄπιτε.'
 [47] Τοιόσδε μὲν  τάφος ἐγένετο ἐν τῷχειμῶνι τούτῳ·